من نشاني از تو ندارم مسافر عزيزم،اما نشاني‌ام را براي تو مي‌نويسم:

در عصرهاي انتظار،به حوالي بي كسي قدم بگذار! خيابان غربت

را پيدا كن،وارد كوچه پس كوچه‌هاي تنهايي شو! كلبه‌ي غريبي‌ام را

پيدا كن، كنار بيد مجنون خزان زده و كنار مرداب آرزوهاي رنگي‌‌ام، در كلبه

را باز كن و به سراغ بغض خيس پنجره برو! حرير غمش ‌را كنار بزن! مرا خواهي

ديد با بغضي كويري كه غرق انتظار است، پشت ديوار دردهايم نشسته‌ام..........

وبلاگت خيلي قشنگه موفق باشي.ارادتمند شما:

علي حسن معصومي